Η επίδραση της προσθήκης γραφίτη στην απόδοση του τούβλο άνθρακα μαγνησίας

Σε γενικές γραμμές, η ποσότητα γραφίτη που προστίθεται στα τούβλα MgO-C πρέπει να είναι μεταξύ 15% και 20%. Όταν η ποσότητα της προσθήκης είναι υψηλή, η διάλυση των τούβλων MgO-C τείνει να αυξάνεται. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όταν αυξάνεται η περιεκτικότητα σε γραφίτη, η δομή του αποανθρακωμένου τούβλου γίνεται πιο τραχιά. Ως αποτέλεσμα, η διάβρωση της σκωρίας ανά μονάδα όγκου του τούβλου αυξάνεται, προκαλώντας την τήξη του MgO. Η ποσότητα της απώλειας στη σκωρία επιταχύνεται. Ταυτόχρονα, καθώς αυξάνεται η ποσότητα του γραφίτη, αυξάνεται και η ποσότητα της τέφρας που εισάγεται, μειώνοντας έτσι την αντίσταση στη διάβρωση του τούβλου. Επιπλέον, εάν η ποσότητα του γραφίτη που προστίθεται είναι πολύ μεγάλη, είναι δύσκολο να σχηματιστεί κατά την παραγωγή και το προϊόν είναι εύκολο να οξειδωθεί κατά τη χρήση. Στο συνδεδεμένο με άνθρακα πυρίμαχο υλικό, εάν η περιεκτικότητα σε άνθρακα είναι μικρότερη από 10%, δεν μπορεί να δημιουργηθεί ένα συνεχές δίκτυο άνθρακα στο προϊόν και τα πλεονεκτήματα του άνθρακα δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά. από την άποψη της σταθερότητας σε θερμικό σοκ, η ποσότητα του γραφίτη που προστίθεται είναι μικρότερη από 10% ~ 15%, η αντίσταση θερμικού σοκ του τούβλου μειώνεται σημαντικά.