Definicja nieukształtowanego materiału ogniotrwałego

Nieukształtowany materiał ogniotrwały: Nieformowany materiał ogniotrwały jest mieszaniną kruszyw ogniotrwałych, proszku, spoiwa lub innych dodatków w określonej proporcji i może być stosowany bezpośrednio lub zmieszany z odpowiednimi płynami. Innymi słowy, materiał ogniotrwały to nowy rodzaj materiału ogniotrwałego bez kalcynacji, a jego ogniotrwałość wynosi nie mniej niż 1580°C.

Proszek: znany również jako drobny proszek, odnosi się do jednego z podłoży w strukturze amorficznych materiałów ogniotrwałych o wielkości cząstek poniżej 0.088 mm, które działa jako połączenie z kruszywami w wysokich temperaturach w celu uzyskania właściwości fizycznych i mechanicznych oraz wydajności. Drobny proszek może wypełniać pory kruszywa, nadawać lub poprawiać wydajność przetwarzania i zagęszczanie amorficznego materiału ogniotrwałego.

Kruszywo: odnosi się do materiałów ziarnistych o wielkości cząstek większej niż 0.088 mm. Jest głównym materiałem w strukturze amorficznych materiałów ogniotrwałych i pełni rolę szkieletu. Określa właściwości fizyczne i mechaniczne oraz właściwości wysokotemperaturowe amorficznych materiałów ogniotrwałych, a także stanowi ważną podstawę do określania właściwości materiału i zakresu zastosowania.

Spoiwo: odnosi się do materiału, który łączy kruszywo ogniotrwałe i proszek i wykazuje pewną wytrzymałość. Spoiwo jest ważną częścią amorficznych materiałów ogniotrwałych i może być stosowane do materiałów nieorganicznych, organicznych i kompozytowych. Główne odmiany to cement, szkło wodne, kwas fosforowy, zol, żywica, miękka glina i niektóre bardzo drobne proszki.

Dodatek: Jest to materiał, który może wzmocnić funkcję wiązania i poprawić wydajność fazy matrycy. Jest to rodzaj kruszywa ogniotrwałego, podstawowego materiału składającego się z proszku ogniotrwałego i spoiwa, nazywanego również dodatkiem. Takie jak plastyfikatory, przyspieszacze, opóźniacze, środki wspomagające spalanie, środki rozprężające itp.

Ponadto dla drobnej części proszku określono, że wielkość cząstek jest mniejsza niż 5 μm dla drobnego proszku i mniejsza niż 1 μm dla ultradrobnego proszku.