Wat is die kenmerke van glasveselstawe?

Glas word algemeen beskou as ‘n harde en brose voorwerp, en dit is nie geskik vir gebruik as ‘n strukturele materiaal nie. As dit egter in sy ingetrek word, sal die sterkte daarvan aansienlik toeneem en dit het buigsaamheid. Daarom kan dit uiteindelik ‘n uitstekende strukturele materiaal word nadat dit ‘n vorm met hars gegee is.

Die belangrikste grondstowwe vir die vervaardiging van glasveselstawe is: kwartssand, alumina en pirofilliet, kalksteen, dolomiet, boorsuur, soda-as, mirabilite, fluoriet, gemaalde glasvesel, ens.

Die produksiemetodes word rofweg in twee kategorieë verdeel: een is om gesmelte glas direk in vesels te maak; die ander is om eers gesmelte glas in glasballetjies of -stawe met ‘n deursnee van 20 mm te maak, en dan op verskeie maniere te verhit en hersmelt om glasballetjies of -stawe met ‘n deursnee van 3 tot 3 mm te maak. 80μm baie fyn vesels. Die oneindig lang vesels wat deur die meganiese trekmetode van platinumlegeringsplate getrek word, word deurlopende glasvesels genoem, algemeen bekend as lang vesels. Diskontinue vesels gemaak deur rollers of lugvloei word gesny-tot-lengte glasvesels genoem, algemeen bekend as kort vesels.

Veselglasstawe word in verskillende grade geklassifiseer volgens hul samestelling, eienskappe en gebruike. Volgens die regulasies van die standaardgraad is die E-graad glasvesel die algemeenste en word wyd gebruik in elektriese isolerende materiale; die S-graad is ‘n spesiale vesel.