Οι σωλήνες από εποξική ρητίνη χρησιμοποιούνται ευρέως, με εμφανή πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα

Στο σύστημα πυροπροστασίας κτιρίου, ο σύνθετος φωταγωγός από εποξειδική ρητίνη έχει κομβική θέση. Ο σωλήνας φωτός από εποξική ρητίνη πρέπει να χρησιμοποιείται στην παροχή νερού πυρόσβεσης και σταδιακά έχει αντικαταστήσει τον σωλήνα από γαλβανισμένο χάλυβα. Ο σωλήνας εποξειδικής ρητίνης είναι η κύρια πρώτη ύλη του ελαφρού σωλήνα εποξικής ρητίνης, χρησιμοποιώντας πλαστική σκόνη ως υλικό επίστρωσης και το πλαστικό στρώμα είναι επικαλυμμένο με τήγμα στην εσωτερική του επιφάνεια. Η εξωτερική επιφάνεια είναι επικαλυμμένη με τήξη με ένα στρώμα πλαστικού στρώματος ή άλλου υλικού αντιδιαβρωτικό στρώμα άκαμπτου πλαστικού σύνθετου προϊόντος. Οι σωλήνες από χάλυβα με επικάλυψη πολυαιθυλενίου και οι σωλήνες από χάλυβα με εποξική επίστρωση χωρίζονται σε δύο τύπους χαλύβδινων σωλήνων σύμφωνα με διαφορετικά υλικά εσωτερικής επίστρωσης.

Αν και η χρήση σωλήνων από εποξική ρητίνη στα συστήματα πυροπροστασίας κτιρίων έχει αυξηθεί πολύ, ορισμένες από τις ελλείψεις της δεν μπορούν να αγνοηθούν. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά είναι η κακή αντοχή στις καιρικές συνθήκες, επειδή η εποξειδική ρητίνη περιέχει συνήθως αρωματικά πληκτρολόγια παζλ και το σκληρυμένο προϊόν έχει υποβαθμιστεί και σπάσει μετά την έκθεση στο ηλιακό φως. Ως εκ τούτου, το γενικό προϊόν εποξειδικής ωρίμανσης με δισφαινόλη Α εκτίθεται εύκολα στην εξωτερική ηλιακή ακτινοβολία. Χάνει τη λάμψη του και σταδιακά κιμωλιάζει, επομένως δεν είναι κατάλληλο για βερνίκια εξωτερικού χώρου. Επιπλέον, η εποξειδική ρητίνη έχει κακή απόδοση σκλήρυνσης σε χαμηλή θερμοκρασία και γενικά πρέπει να ωριμάσει πάνω από 10 βαθμούς Κελσίου. Εάν είναι κάτω από αυτή τη θερμοκρασία, θα είναι πολύ άβολο για την κατασκευή μεγάλων αντικειμένων.