standardên Masonry ji bo kerpîçên bergirî

(1) Kîrê paqij bihêlin. Gava ku qalîteya kerpîçên nerazî nayê hesibandin, asta pêvebûnê di navbera kerpîçên rezîl û laşê firnê de jiyana karûbarê kerpîçan diyar dike. Ji ber vê yekê, dema ku kerpîçên rezîl têne çêkirin, pêdivî ye ku kiln paqij be û nehêle. Parçeyên piçûk bi laşê firnê ve têne girêdan, da ku têkiliyek herî nêzîk û girêdana di navbera kerpîçên rezîl û laşê firnê de misoger bikin.

(2) Balafira masonê standard bikin. Masoniya yekem di laşê kincê de pir girîng e. Ew tamîrkirina paşerojê ya kerpîçên rezîl diyar dike. Ji ber vê yekê, di dema pêvajoya masonê de asta her kerpîçek rezîl divê were standardîze kirin, da ku bi bandor were piştrast kirin ku kerpîç li gorî standardên herî bilind têne çêkirin.

(3) Di dema masonê de valahiyek çênabe. Ji xeynî berbelavbûna mezin a kerpîçên magnesia-kromê, valahiya di navbera kerpîç û kerpîçan de divê ji 1.5 mm derbas nebe dema ku tuxleyên din ên rezîl têne çêkirin. Di heman demê de, kerpîçên rezîl divê di heman rê de bêne danîn û nekarin bi rengek bêserûber werin danîn. Di heman demê de, pêdivî ye ku çakûçek gomî ji bo rastkirinê were bikar anîn da ku pêşî li diyardeya ketina di dema karanîna firna zivirî de bigire.