Wzór obliczeniowy dla indukcyjnego pieca grzewczego

Wzór na obliczenie indukcyjności cewki powietrznej: I=(0.01*D*N*N)/(I/D+0.44)

Gdzie:

(1) Indukcyjność cewki I, jednostka: mikrohenry;

(2) Średnica cewki D, jednostka: cm;

(3) Liczba zwojów cewki N, jednostka: zwoje;

(4) Długość cewki I, jednostka: cm;

Zgodnie ze wzorem indukcyjność I jest proporcjonalna do liczby zwojów N cewki.

Indukcyjność I reprezentuje nieodłączną charakterystykę samej cewki i nie ma nic wspólnego z wielkością prądu. Z wyjątkiem specjalnych cewek indukcyjnych (indukcyjność w kodzie kolorowym), indukcyjność zazwyczaj nie jest specjalnie oznaczona na cewce, ale oznaczona konkretną nazwą. Wielkość indukcyjności cewki indukcyjnej zależy głównie od liczby zwojów (liczby zwojów) cewki, sposobu nawijania, obecności lub braku rdzenia magnetycznego oraz materiału rdzenia magnetycznego i tak dalej.

Ogólnie rzecz biorąc, im więcej zwojów cewki i im gęstsze cewki, tym większa indukcyjność. Cewka z rdzeniem magnetycznym ma większą indukcyjność niż cewka bez rdzenia magnetycznego; im większa przepuszczalność rdzenia magnetycznego, tym większa indukcyjność.

Podstawową jednostką indukcyjności jest Henry (w skrócie Henry), reprezentowany przez literę „H”. Powszechnie używanymi jednostkami są milihenry (mH) i mikrohenry (μH). Zależność między nimi to: 1H=1000mH; 1mH=1000μH.