تفاوت اصلی بین استفاده از تریاک و یک طرفه چیست؟ تریستورها?

SCR ها به دو جهته و دو طرفه تقسیم می شوند و نمادها نیز متفاوت هستند. SCR های یک طرفه دارای سه نقطه اتصال PN هستند و دو الکترود از بیرونی ترین قطب P و قطب N کشیده می شوند که به ترتیب آند و کاتد نامیده می شوند. قطب P به قطب کنترل منتهی می شود.

SCR یک طرفه دارای ویژگی های منحصر به فرد خود است: هنگامی که آند به ولتاژ معکوس متصل می شود ، یا هنگامی که آند به ولتاژ جلو متصل می شود اما الکترود کنترل ولتاژ اعمال نمی کند ، هدایت نمی کند و هنگامی که آند و الکترود کنترل متصل می شوند برای ولتاژ رو به جلو در همان زمان ، به یک حالت رسانا تبدیل می شود. پس از روشن شدن ، ولتاژ کنترل اثر کنترل خود را از دست می دهد. صرف نظر از اینکه ولتاژ کنترلی وجود دارد یا قطبی ولتاژ کنترل ، همیشه در حالت رسانایی خواهد بود. اگر می خواهید خاموش شوید ، فقط ولتاژ آند را به مقدار بحرانی معینی کاهش دهید یا معکوس کنید.

اکثر پایه های ترایاک از چپ به راست به ترتیب T1 ، T2 و G (هنگامی که پایه الکترود پایین است ، در طرف مقابل با کاراکترها قرار گرفته اند) چیده شده اند. اندازه پالس ماشه به الکترود کنترل G اضافه می شود یا وقتی زمان تغییر می کند ، می تواند قدر جریان هدایت آن را تغییر دهد.

تفاوت با تریستور یک طرفه این است که وقتی قطبیت پالس ماشه در تریستور G دو طرفه تغییر می کند ، جهت هدایت آن با تغییر قطبیت تغییر می کند ، به طوری که بار AC را می توان کنترل کرد. پس از فعال شدن ، سیلیکون فقط می تواند در یک جهت از آند به کاتد حرکت کند ، بنابراین تریستور می تواند یک جهته و دو طرفه باشد.

تریستورها معمولاً در تولید الکترونیکی مانند MCR-100 برای یک طرفه و TLC336 برای دو طرفه استفاده می شوند.