عملکرد اصلی از آجر منیزیا

آ. شکست پذیری

از آنجایی که نقطه ذوب کریستال های پریکلاز (MgO) بسیار بالا است و به 2800 درجه می رسد، نسوز آجرهای منیزیم در بین آجرهای نسوز عمومی، معمولاً بالای 2000 درجه سانتیگراد، بالاترین درجه نسوز است.

ب استحکام ساختار دما بالا

استحکام آجرهای منیزیم در دمای بالا خوب نیست و دمای شروع نرم شدن تحت بار بین 1500 تا 1550 درجه سانتیگراد است که بیش از 500 درجه سانتیگراد کمتر از نسوز است.

ج مقاومت سرباره

آجرهای منیزیمی مواد نسوز قلیایی هستند و در برابر سرباره های قلیایی مانند CaO و FeO مقاومت بالایی دارند. بنابراین، معمولاً به عنوان مصالح بنایی برای کوره های ذوب قلیایی استفاده می شود، اما مقاومت آنها در برابر سرباره اسیدی بسیار ضعیف است. آجرهای منیزیمی نمی توانند با مواد نسوز اسیدی در تماس باشند، آنها از نظر شیمیایی با یکدیگر واکنش داده و در دمای بالای 1500 درجه سانتیگراد خورده می شوند. بنابراین آجر منیزیا را نمی توان با آجر سیلیس مخلوط کرد.

د پایداری حرارتی

پایداری حرارتی آجرهای منیزیایی بسیار ضعیف است و فقط ۲ تا ۸ بار می تواند در برابر آب خنک کننده مقاومت کند که این عیب بزرگ آن است.

ه. ثبات حجم

ضریب انبساط حرارتی آجر منیزیا بزرگ است، ضریب انبساط خطی بین 20 ~ 1500 ℃ 14.3 × 106 است، بنابراین باید درزهای انبساط کافی در طول فرآیند آجرکاری باقی بماند.

f. رسانایی گرمایی

رسانایی حرارتی آجرهای منیزیم چندین برابر آجرهای سفالی است. بنابراین، لایه بیرونی کوره ساخته شده توسط آجر منیزیم به طور کلی باید دارای لایه عایق حرارتی کافی برای کاهش اتلاف حرارت باشد. با این حال، هدایت حرارتی آجرهای منیزیم با افزایش دما کاهش می یابد.

g هیدراتاسیون

اکسید منیزیم که به اندازه کافی کلسینه نشده است با آب واکنش می دهد و واکنش زیر را ایجاد می کند: MgO+H2O→Mg(OH)2

این واکنش هیدراتاسیون نامیده می شود. با توجه به این واکنش، حجم به 77.7٪ افزایش می یابد و باعث آسیب جدی به آجر منیزیم می شود و باعث ایجاد ترک یا بهمن می شود. آجر منیزیا باید در طول نگهداری از رطوبت محافظت شود.