ενανθράκωση θερμικής επεξεργασίας

1. Ορισμός: Προκειμένου να αυξηθεί η περιεκτικότητα σε άνθρακα του επιφανειακού στρώματος του τεμαχίου εργασίας και να σχηματιστεί μια ορισμένη κλίση περιεκτικότητας σε άνθρακα σε αυτό, ο χάλυβας χαμηλής περιεκτικότητας σε άνθρακα θερμαίνεται και διατηρείται ζεστός στο μέσο ενανθράκωσης στον κλίβανο ενανθράκωσης, έτσι ώστε τα άτομα άνθρακα διεισδύουν στην επιφάνεια του τεμαχίου εργασίας και στη συνέχεια πραγματοποιείται σβήσιμο. διαδικασία χημικής θερμικής επεξεργασίας.

2. Σκοπός: να αυξηθεί η περιεκτικότητα σε άνθρακα του επιφανειακού στρώματος του χάλυβα χαμηλής περιεκτικότητας σε άνθρακα σε 0.85-1.10%, και στη συνέχεια να σβήσει και να μετριαστεί σε χαμηλή θερμοκρασία για να εξαλειφθεί η πίεση και να σταθεροποιηθεί η δομή, έτσι ώστε το επιφανειακό στρώμα του χάλυβα να έχει υψηλή σκληρότητα (HRc56-62), αυξάνουν την αντοχή στη φθορά και την αντοχή σε κόπωση. Η καρδιά εξακολουθεί να διατηρεί την αρχική της πλαστικότητα και σκληρότητα.

3. Εφαρμογή: Η ενανθράκωση χρησιμοποιείται γενικά για χάλυβες με χαμηλή περιεκτικότητα σε άνθρακα όπως 15Cr και 20Cr. Το βάθος του στρώματος ενανθράκωσης είναι διαφορετικό ανάλογα με τις απαιτήσεις των εξαρτημάτων, γενικά 0.2 έως 2 mm.

Το βάθος του υλικού και του στρώματος ενανθράκωσης μπορεί να επιλεγεί σύμφωνα με το μέγεθος του τεμαχίου εργασίας και τις απαιτήσεις αντοχής του πυρήνα κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού.

Η επιλογή του βάθους στρώσης με ενανθράκωση θα πρέπει να σχεδιαστεί σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες για εξοικονόμηση κόστους.

Η αύξηση του βάθους του στρώματος σημαίνει την επέκταση του χρόνου ενανθράκωσης και το βάθος του γραναζιού σχεδιάζεται γενικά σύμφωνα με τον εμπειρικό τύπο.