آیا پلیمر موجود در صفحه عایق پلیمری را می شناسید؟

به پلیمر موجود در صفحه عایق پلیمری، پلیمر نیز گفته می شود. این پلیمر از مولکول های با زنجیره بلند با وزن مولکولی بزرگ تشکیل شده است. وزن مولکولی پلیمر از هزاران تا صدها هزار یا حتی میلیون ها متغیر است. بیشتر ترکیبات پلیمری مخلوطی از همولوگ های زیادی با جرم مولکولی نسبی متفاوت هستند، بنابراین جرم مولکولی نسبی یک ترکیب پلیمری میانگین وزن مولکولی نسبی است. ترکیبات درشت مولکولی از هزاران اتم تشکیل شده اند که توسط پیوندهای کووالانسی به یکدیگر متصل شده اند. اگرچه جرم مولکولی نسبی آنها بسیار زیاد است، اما همه آنها توسط واحدهای ساختاری ساده و روش های تکراری به هم متصل شده اند.

وزن مولکولی یک پلیمر از چند هزار تا چند صد هزار یا حتی چند میلیون متغیر است و تعداد اتم های موجود به طور کلی بیش از ده ها هزار است و این اتم ها با پیوندهای کووالانسی به هم متصل می شوند.

ترکیب مولکولی بالا وزن مولکولی زیادی دارد و نیروی بین مولکولی بسیار متفاوت از مولکول های کوچک است، بنابراین دارای استحکام بالا، چقرمگی بالا و کشش بالا است. هنگامی که اتم های یک ترکیب پلیمری به یک مولکول خطی بلند متصل می شوند، به آن پلیمر خطی (مانند یک مولکول پلی اتیلن) ​​می گویند. این پلیمر را می توان با حرارت دادن ذوب کرد و در یک حلال مناسب حل کرد.

هنگامی که اتم های موجود در ترکیب پلیمری به شکل خطی به هم متصل می شوند اما شاخه های بلندی دارند، می توان آنها را نیز در هنگام گرم شدن ذوب کرد و در یک حلال مناسب حل کرد. اگر اتم های یک ترکیب پلیمری برای تشکیل شبکه به هم متصل شوند، به این پلیمر پلیمر حجیم نیز می گویند زیرا به طور کلی ساختاری مسطح نیست، بلکه ساختاری سه بعدی است. پلیمر به شکل بدنه در هنگام گرم شدن نمی تواند ذوب شود، اما فقط می تواند نرم شود. در هیچ حلالی قابل حل نیست و فقط در برخی از حلال ها متورم می شود.

ترکیبات درشت مولکولی به مقدار زیاد در طبیعت وجود دارند و به این گونه پلیمرها، پلیمرهای طبیعی می گویند. در دنیای بیولوژیکی، پروتئین ها و سلولز که ارگانیسم را تشکیل می دهند. اسیدهای نوکلئیک حامل اطلاعات ژنتیکی بیولوژیکی؛ نشاسته موجود در غذا، پنبه، پشم، ابریشم، کنف، چوب، لاستیک و غیره که مواد اولیه پوشاک هستند، همگی پلیمرهای طبیعی هستند. در دنیای غیر زیستی، مانند فلدسپات، کوارتز، الماس و غیره، همه پلیمرهای معدنی هستند.

پلیمرهای طبیعی را می توان به صورت شیمیایی به مشتقاتی از پلیمرهای طبیعی تبدیل کرد و در نتیجه عملکرد پردازش و قابلیت استفاده آنها را تغییر داد. به عنوان مثال، نیتروسلولز، لاستیک ولکانیزه و غیره. پلیمرهایی که به طور کامل با روش های مصنوعی سنتز می شوند، جایگاه مهمی در علم پلیمر دارند. این نوع ماکرومولکول توسط یک یا چند مولکول کوچک به عنوان مواد خام از طریق واکنش پلیمریزاسیون اضافه یا واکنش پلیمریزاسیون تراکمی تولید می شود، بنابراین به آن پلیمر نیز می گویند. مولکول های کوچکی که به عنوان مواد خام مورد استفاده قرار می گیرند، مونومر نامیده می شوند، مانند پلی اتیلن (پلیمر) از اتیلن (مونومر) از طریق پلیمریزاسیون افزودنی. از اتیلن گلیکول (مونومر) و اسید ترفتالیک (مونومر) از طریق واکنش پلی تراکم پلی اتیلن ترفتالات (پلیمر) تولید می کند.

ساختار پلیمر را می توان به ساختار زنجیره ای، ساختار شبکه و ساختار بدنه تقسیم کرد.