تفاوت میان کوره گرمایش القایی، کوره مقاومتی و کوره نفت

اتلاف حرارت محیطی کم در طی فرآیند گرمایش کوره گرمایش القایی اتلاف حرارت محیطی به گرمای از دست رفته از منبع گرما به محیط اطراف به شکل همرفت، رسانش، تابش و گرمای نهان در طول فرآیند گرمایش اطلاق می شود. به طور خاص، از دست دادن گرما، اتلاف حرارت تشعشع، تلفات ذخیره گرما و اتلاف حرارت اگزوز را شامل می شود. در مقایسه با کوره گرمایش مقاومتی، کوره گرمایش القایی از نظر اتلاف گرما و اتلاف حرارتی فرار (گرما که توسط گاز کوره و آب خنک کننده گرفته می شود) در طی عملیات حرارتی سریع مشابه عملیات حرارتی کوره مقاومتی است. با این حال، از نظر تلفات ذخیره گرما و اتلاف حرارت تشعشع، بسیار کوچکتر از عملیات حرارتی کوره مقاومتی است. تفاوت اصلی این است که نسبت حجم و وزن سلف مورد استفاده در کوره گرمایش القایی و مواد نسوز پوشش کوره مقاومتی بسیار زیاد است و اختلاف بین این دو نزدیک به صد برابر است. جدول 11-14 مقایسه سطح داخلی کوره عملیات حرارتی با روش های مختلف گرمایش و وزن مواد نسوز را نشان می دهد. داده های جدول 11-14 نشان می دهد که استفاده از مقدار زیادی مواد نسوز در بدنه کوره بنایی در کوره های مقاومتی و کوره های نفت سوز منبع مقدار زیادی از دست دادن ذخیره حرارت است. نزدیک به 30 درصد گرما در گرمایش مواد نسوز از دست می رود، در حالی که کوره های گرمایش القاییتعداد مواد نسوز مورد استفاده کم است. به طور خلاصه، اتلاف حرارت محیطی کوره گرمایش القایی کم است، که برای بهبود راندمان حرارتی و کاهش مصرف انرژی واحد مفید است. تلفات حرارتی اصلی در کوره گرمایش القایی، گرمای گرفته شده توسط آب خنک کننده است که 10 تا 15 درصد را تشکیل می دهد.

جدول 11-14 مشخصات ساختاری کوره های عملیات حرارتی با روش های مختلف گرمایش