Czynniki wpływające i rozwiązania błędu pomiaru popiołu węglowego w piec muflowy wysokotemperaturowy

1. Ile siarki wiąże się w popiele i stopień rozkładu węglanu (głównie kalcytu). Metoda powolnego spopielania jest stosowana do całkowitego utlenienia i wyładowania siarczku w węglu przed rozkładem węglanu, unikając tworzenia się siarczanu wapnia.

2. Ważenie próbek węgla. Ważenie próbek powinno być dokładne i szybkie, a wielkość próbki powinna odpowiadać specyfikacjom i nie powinna być za mała ani za duża. Zbyt mała masa próbki pogorszy reprezentatywność próbki, a zbyt duża spowoduje, że próbka węgla na dnie popielnika będzie zbyt gruba, niełatwa do wypalenia, a zmierzona zawartość popiołu będzie wyższa.

3. Regulacja szybkości nagrzewania i czasu przebywania temperatury w piecu muflowym wysokotemperaturowym. Większy wpływ na dokładność pomiaru zawartości popiołu ma czas wstępnego nagrzewania (odzwierciedlony w szybkości nagrzewania). Im krótszy czas ogrzewania (szybsze tempo), tym wyższa zmierzona zawartość popiołu; im dłuższy czas, tym zmierzona zawartość popiołu w miesiącu jest zbliżona do wartości standardowej. Dlatego przed eksperymentem piryt powinien zostać całkowicie utleniony, a węglan całkowicie rozłożony.

4. Absorpcja wody pozostałości po spopieleniu próbki węgla w wysokotemperaturowym piecu muflowym. Im dłużej popiół pozostaje w powietrzu, tym więcej wilgoci w powietrzu zostanie wchłonięte przez popiół węglowy, a wynik będzie wyższy, co skutkuje niższą dokładnością. Dlatego przed eksperymentem należy zadbać o to, aby środowisko było stabilne i zgodne z normą, a popiół węglowy nie powinien być zbyt długo pozostawiany na zewnątrz po wyjęciu.

1. Korekta temperatury pieca. Temperatura robocza w piecu i temperatura wyświetlana przez przyrząd nie są całkowicie zgodne, często występują różnice, a czasami różnica jest bardzo duża, dlatego wymagana jest specjalna kalibracja temperatury roboczej i strefy stałej temperatury w piecu.