Het u ‘n induksie -verwarmingsoond gesien om die nokas te blus?

Die blusmetode om al die geblase oppervlaktes van die nokas tegelyk te verhit, is om al die geblokkeerde oppervlaktes van die nokas tegelyk te verhit en dan onmiddellik na die blusposisie te gaan om te blus. Die produktiwiteit kan 200 ~ 300 stukke/uur bereik. Die tyd vir die werkstuk om van die verwarmingsposisie na die blusposisie te beweeg, moet so vinnig as moontlik wees, en dit hang af van die kritieke verkoelingstempo van die werkstukmateriaal. Hierdie blusmetode word hoofsaaklik gebruik vir gietyster -nokkenasse, veral gietyster, omdat die kritieke verkoelingstempo van legeringsyster laag is.

Die blus van die induksieverwarmingsoond het ‘n horisontale struktuur wat bestaan ​​uit ‘n bed, ‘n V-vormige houer, ‘n beweegbare staaf, ‘n skuiftafel met ‘n blad, ‘n blus-transformator-induktorgroep, ‘n kondensator en ‘n blustenk. Die meganiese werking word beheer deur hidrouliese druk. Die houer hou die werkstuk vas, styg en daal op sy plek en beweeg dan in samewerking met die beweegbare staaf; die twee middelpunte op die skuiftafel klem die nokas vas vir sywaartse beweging, en die nokas kom in of stuur die sensor uit; Die linker kop word aangedryf deur ‘n hidrouliese motor om die nokas te draai, en die snelheid kan stapsgewys binne ‘n sekere reeks aangepas word. Daar is ‘n koper -aardingsring aan die linkerkant van die sensor. As die nokas nie korrek aan die bokant vasgeklem is nie, raak dit eers die aardingsring wanneer dit sywaarts beweeg, ‘n sein genereer en die aksie stop. Die sensor word in figuur 8-23 getoon.