Праводнасць дыёда

Найважнейшай характарыстыкай дыёда з’яўляецца яго аднанакіраваная праводнасць. У ланцугу ток можа паступаць толькі з анода дыёда і выцякаць з катода. Ніжэй прыведзены просты эксперымент, каб праілюстраваць прамыя і зваротныя характарыстыкі дыёда.

1. Станоўчыя характарыстыкі.

У электронных схемах, калі анод дыёда падключаны да канца з высокім патэнцыялам, а адмоўны электрод – да канца з нізкім патэнцыялам, дыёд будзе ўключаны. Такі спосаб злучэння называецца зрушэньнем наперад. Варта адзначыць, што калі прамое напружанне, пададзенае на абодва канцы дыёда, вельмі мала, дыёд усё яшчэ не можа быць уключаны, а прамы ток, які праходзіць праз дыёд, вельмі слабы. Толькі калі прамое напружанне дасягае пэўнага значэння (гэта значэнне называецца «парогавым напругай», германіевая трубка складае каля 0.2 В, а крамянёвая каля 0.6 В), дыёд можна непасрэдна ўключыць. Пасля ўключэння напружанне на дыёдзе застаецца ў асноўным нязменным (герміевая трубка складае каля 0.3 В, крамянёвая каля 0.7 В), што называецца «перапад напружання» дыёда.

2. Зваротныя характарыстыкі.

У электроннай схеме анод дыёда злучаны з нізка-патэнцыйным канцом, а адмоўны электрод – з канцом з высокім патэнцыялам. У гэты час у дыёдзе практычна не працякае ток, і дыёд знаходзіцца ў выключаным стане. Такі спосаб злучэння называецца зваротным зрушэннем. Калі дыёд мае зваротнае зрушэнне, праз дыёд па-ранейшаму будзе праходзіць слабы зваротны ток, які называецца токам уцечкі. Калі зваротнае напружанне на дыёдзе павялічыцца да пэўнага значэння, адваротны ток рэзка ўзрасце, і дыёд страціць сваю аднанакіраваную праводнасць. Такі стан называецца прабоем дыёда.