عناصر مختلف در فولاد چه تاثیری بر روی دارند سخت شدن القایی فولاد?

(1) کربن (C) کربن سختی را تعیین می کند که پس از خنک شدن قابل دستیابی است. محتوای کربن بالا و سختی خشك كننده زیاد است ، اما به راحتی می توان ترکها را خاموش كرد. به طور کلی ، w (C) 0.30 تا 0.50 درصد انتخاب می شود و مقدار سختی بدست آمده از این طریق حدود 50 تا 60HRC است. حد بالایی مقدار سختی با محتوای کربن محدود می شود. تمرین ثابت کرده است که این مقدار کربن حدود 0.50 است. گاهی اوقات از محتوای کربن بیشتر استفاده می شود. به عنوان مثال ، رول ها از فولاد با w (C) 0.80٪ ، w (Cr) 1.8٪ و w (Mo) 0.25٪ ساخته شده اند. فولاد کربنی که حاوی عناصر آلیاژی نیست به سرعت خنک کننده بالایی احتیاج دارد ، بنابراین تغییر شکل زیادی می دهد ، تمایل زیادی به ترک خوردن دارد و سختی پذیری ضعیفی دارد.

2) سیلیکون (Si) سیلیکون موجود در فولاد علاوه بر بهبود استحکام و سخت شدن ، می تواند گاز فولاد را در حین فولادسازی حذف کرده و یک اثر آرامبخش داشته باشد.

(3) منگنز (منگنز) منگنز موجود در فولاد سخت شدن فولاد را بهبود می بخشد و میزان سرمایش بحرانی را کاهش می دهد. منگنز هنگام گرم شدن یک محلول جامد در فریت ایجاد می کند که می تواند مقاومت فولاد را افزایش دهد. فولاد منگنز معمولاً زمانی استفاده می شود که عمق لایه سخت شده بیشتر از 4 میلی متر باشد. از آنجا که میزان خنک کننده بحرانی را کاهش می دهد ، سختی خاموش کننده یکنواخت را می توان در شرایطی که مشخصات خنک کننده پایدار نیست به دست آورد.

(4) کروم (Cr) از آنجایی که کروم موجود در فولاد می تواند کاربید تشکیل دهد ، لازم است دمای گرمایش را افزایش داده و زمان گرمایش را افزایش دهیم ، که برای سخت شدن القایی مضر است. اما کروم سختی فولاد (مشابه منگنز) را بهبود می بخشد و فولاد کروم در حالت خاموش و خنک خواص مکانیکی بالاتری دارد. بنابراین ، 40Cr و 45Cr اغلب در ساخت چرخ دنده های سنگین و شفت های اسپلین استفاده می شود. m (Cr) در فولاد سخت شده القایی به طور کلی بیش از 1.5، و بالاترین آن بیش از 2 نیست. تحت شرایط خاص ، سخت شدن القایی نیز می تواند زمانی انجام شود که w (Cr) کمتر از 17 باشد ، اما دمای گرمایش بسیار بالا مورد نیاز است و دمای گرمایش زیر 1200T است. در این زمان ، کاربیدها قبل از اینکه کاملاً خاموش شوند ، به سرعت حل می شوند.

(5) آلومینیوم (Mo) آلومینیوم در فولاد می تواند سختی پذیری را بهبود بخشد و محتوای مولیبدن در فولاد بسیار کم است.

(6) گوگرد (S) گوگرد موجود در فولاد سولفید ایجاد می کند. آزمایشات نشان داده است که وقتی مقدار گوگرد کاهش می یابد ، طول و کاهش سطح بهبود می یابد و مقدار چقرمگی ضربه افزایش می یابد.

(7) فسفر (P) فسفر موجود در فولاد فسفید تشکیل نمی دهد ، اما به راحتی باعث جداسازی جدی می شود ، بنابراین یک عنصر مضر است.