स्टीलच्या वेगवेगळ्या मूळ रचनेचा काय परिणाम होतो प्रेरण कठोर?

ज्या वेगाने फेराइट आणि सिमेंटाइट ऑस्टेनाइटमध्ये बदलतात ते तापमान, स्टीलची रचना आणि मूळ रचना यावर अवलंबून असते.

नवीन ऑस्टेनाइट फेज केंद्रांचा निर्मिती दर आणि या केंद्रांचा वाढीचा दर मूळ रचनेद्वारे निर्धारित केला जातो. मूळ रचना जितकी अधिक विखुरलेली असेल तितकी फेराइट आणि सिमेंटाइट कणांमधील अंतर कमी होईल, त्यामुळे ऑस्टेनाइट न्यूक्लियस गरम होईल. वेगवान जन्म आणि वाढीचा दर. फेराईट-सिमेंटाइट मिश्रण या टप्प्यांच्या विभाजन विमानाच्या सीमेवर ऑस्टेनाइट तयार करत असल्याने, मूळ रचना जितकी बारीक असेल, त्या टप्प्याचे विभाजन विमान (प्रतिक्रिया प्रभावी पृष्ठभाग) मोठे असेल. मूळ ऊतक जितके अधिक विखुरलेले असेल तितकेच घन द्रावण गरम झाल्यावर रचना एकसमान होण्यासाठी लागणारा वेळ कमी असेल. म्हणून, प्रेरण कडक होण्यासाठी मूळ रचना स्थिती अत्यंत महत्वाची आहे.

सामान्यीकृत किंवा अॅनेल्ड अवस्थेत, हायपोइटेक्टॉइड स्टीलची मूळ रचना मोती आणि मोफत फेराईट आहे आणि त्याची ऑस्टेनिटायझेशनची गती विझलेल्या आणि टेम्पर्ड सॉर्बाइट (विखुरलेल्या फेराइट सिमेंटाइट मिश्रण) पेक्षा कमी आहे. आणि क्वेंच आणि टेम्पर्ड स्टीलपेक्षा जास्त शमन तापमानावर टेम्पर्ड.

सॉर्बाइट स्ट्रक्चर मिळवण्याचे आणखी एक कार्य म्हणजे स्टीलला इंडक्शन क्वेंचिंग दरम्यान मोठ्या अवशिष्ट ताण निर्माण करण्यापासून रोखणे. प्रत्येकाला माहीत आहे की, शमन स्टीलमध्ये अवशिष्ट तणावाची परिमाण, इतर घटकांसह, शमन तापमानावर देखील अवलंबून असते. शमन तापमान जितके जास्त असेल तितके शमन स्टीलमध्ये अवशिष्ट ताण जास्त असेल. क्वेंचिंग आणि टेम्पर्ड स्ट्रक्चरसाठी आवश्यक शमन तापमान सर्वात कमी आहे, म्हणून शमन केल्यानंतर अवशिष्ट तणाव देखील सर्वात लहान आहे, ज्यामुळे क्वेंचिंग क्रॅकिंग आणि स्पॅलिंगचा धोका कमी होतो. शमन आणि तात्पुरते उपचार हृदयाची शक्ती सुधारू शकतात, म्हणून उच्च यांत्रिक गुणधर्मांची आवश्यकता असलेल्या महत्त्वपूर्ण भागांसाठी हे आवश्यक आहे.