Σε ποια προβλήματα πρέπει να δοθεί προσοχή κατά την τήξη του κράματος χαλκού;

1. Μην παίρνετε δείγματα στην επιφάνεια του υγρού χαλκού για δοκιμή απόδοσης. Τα κράματα χαλκού οξειδώνονται εύκολα και παίρνουν αέριο και η περιεκτικότητα σε σκωρία και αέρια στην επιφάνεια του υγρού είναι σημαντικά υψηλότερη από αυτή του υγρού κατώτερου χαλκού. Επομένως, η δοκιμή απόδοσης που γίνεται με δειγματοληψία της επιφάνειας του υγρού χαλκού δεν είναι ακριβής. Για σωστή δειγματοληψία, μετά την πλήρη ανάδευση του υγρού χαλκού, χρησιμοποιήστε ένα κουτάλι δειγματοληψίας για να αφαιρέσετε το λιωμένο μέταλλο από τον πυθμένα του χωνευτηρίου.

2. Ο χρόνος τήξης πρέπει να ελέγχεται. Ο χρόνος από την έναρξη της τήξης μέχρι το τέλος της τήξης ονομάζεται χρόνος τήξης. Το μήκος του χρόνου τήξης όχι μόνο επηρεάζει την παραγωγικότητα, αλλά επηρεάζει προφανώς και την ποιότητα των χυτών εξαρτημάτων. Η αύξηση του χρόνου τήξης θα αυξήσει τον ρυθμό καύσης του στοιχείου του κράματος και θα αυξήσει την πιθανότητα εισπνοής. Επομένως, οι εργασίες τήξης θα πρέπει να ολοκληρωθούν στο συντομότερο χρονικό διάστημα. Όταν επιτρέπεται, προσπαθήστε να αυξήσετε τη θερμοκρασία προθέρμανσης της φόρτισης, η λειτουργία πρέπει να είναι συμπαγής και η δράση πρέπει να είναι γρήγορη.

3. Η ράβδος ανάδευσης που χρησιμοποιείται για την τήξη πρέπει να είναι ράβδος άνθρακα. Εάν χρησιμοποιηθούν άλλα υλικά ανάδευσης, όπως ράβδοι σιδήρου, οι ράβδοι σιδήρου θα λιώσουν κατά τη διαδικασία ανάδευσης, γεγονός που θα επηρεάσει τη χημική σύνθεση του κράματος. Ταυτόχρονα, εάν η θερμοκρασία προθέρμανσης της ράβδου σιδήρου στον κλίβανο είναι σχετικά υψηλή ή ο χρόνος ανάδευσης είναι μεγαλύτερος, τα οξείδια στη σιδερένια ράβδο θα εισέλθουν στο υγρό του κράματος και θα γίνουν ακαθαρσίες. εάν η θερμοκρασία προθέρμανσης της ράβδου σιδήρου είναι χαμηλή, το κράμα θα αναδευτεί κατά την ανάδευση. Πρέπει να στερεωθεί στη σιδερένια ράβδο, η οποία μπορεί να παρατηρηθεί στην παραγωγή.

4. Η χρήση επικαλυπτικού παράγοντα κατά την τήξη. Για την τήξη κραμάτων χαλκού, η ποσότητα του παράγοντα κάλυψης είναι γενικά: 0.8%-1.2% του βάρους του φορτίου όταν χρησιμοποιείται γυαλί και βόρακας, επειδή το πάχος του στρώματος κάλυψης είναι 10-15 mm. Όταν χρησιμοποιείτε κάρβουνο, η δόση είναι 0.5%-0.7% του βάρους του φορτίου. Για να διατηρηθεί το πάχος του στρώματος κάλυψης 25-35 mm, η απογύμνωση του παράγοντα κάλυψης πραγματοποιείται γενικά πριν από την έκχυση. Πολύ νωρίς θα αυξήσει την οξείδωση και την αναρρόφηση του κράματος χαλκού. Εάν χρησιμοποιείται ξυλάνθρακας ως παράγοντας κάλυψης και το αποτέλεσμα μπλοκαρίσματος της σκωρίας είναι καλό, ο παράγοντας κάλυψης μπορεί να μην αφαιρεθεί, έτσι ώστε να διαδραματίζει επίσης ρόλο μπλοκαρίσματος της σκωρίας κατά τη διαδικασία έκχυσης και το αποτέλεσμα είναι πιο ιδανικό.