Algemene defekte en teenmaatreëls van induksie verharding op die oppervlak van induksie verwarming toerusting

1. Materiële faktore

Die identifikasiemetode wat ons dikwels gebruik, is die vonk-identifikasiemetode. Dit is die eenvoudigste metode. Gaan die vonke van die werkstuk op die slypwiel na. Jy kan rofweg weet of die koolstofinhoud van die werkstuk verander het. Hoe hoër die koolstofinhoud, hoe meer vonke.

2. Die blusverhittingstemperatuur is nie genoeg nie of die voorverkoelingstyd is lank

Die blusverhittingstemperatuur is nie genoeg nie of die voorverkoelingstyd is te lank, wat lei tot te lae temperatuur tydens blus. Neem mediumkoolstofstaal as ‘n voorbeeld. Die uitgebluste struktuur van eersgenoemde bevat ‘n groot hoeveelheid onopgeloste ferriet, en die struktuur van laasgenoemde is troostiet of sorbiet.

3. Onvoldoende verkoeling

① Veral tydens skandering blus, omdat die spuitarea te kort is, nadat die werkstuk geblus is, nadat dit deur die spuitarea gegaan het, maak die hitte van die kern die oppervlak selftemperend (die groot stap van die getrapte as sal heel waarskynlik gegenereer word wanneer die boonste posisie is), en die oppervlak is selfgehard. Die tempereringstemperatuur is te hoog, wat dikwels aan die oppervlakkleur en temperatuur waargeneem kan word.

②In die eenmalige verhittingsmetode is die verkoelingstyd te kort, die selftempertemperatuur is te hoog, of die deursnee-area van die spuitgat word verminder deur die skaal van die spuitgat, wat die self veroorsaak -tempering temperatuur om te hoog te wees (rat blus sensor met spuitgat, Die mees geneig tot sekondêre siektes).

③Die temperatuur van die blusvloeistof is te hoog, die vloeitempo word verminder, die konsentrasie verander, en die blusvloeistof word met olievlekke gemeng.

④Die spuitgat is gedeeltelik geblokkeer, wat gekenmerk word deur onvoldoende plaaslike hardheid, en die sagte blokarea stem dikwels ooreen met die posisie van die spuitgat wat geblokkeer is.