Hoefrekwensie blustoerusting tempering metode

Hoëfrekwensie blustoerusting gebruik die vel-effek, dit wil sê induksieverhittingstegnologie, om die oppervlaktemperatuur van die werkstuk vinnig te verhoog, en die oppervlaktemperatuur van die werkstuk kan binne ‘n paar sekondes tot 800-1000°C styg. Met die ontwikkeling van die industrie is die induksieverhittingstegnologie van hoëfrekwensie-blustoerusting voortdurend verbeter, en die toepassing is ook voortdurend uitgebrei. Nadat die werkstuk deur die hoëfrekwensie-blustoerusting geblus is, moet dit betyds getemper word om die brosheid van die blus-oorgangsone te verminder, die interne spanning na blus uit te skakel, die plastisiteit en taaiheid te verbeter en die vereiste meganiese eienskappe te bereik. Die hardheid van die werkstuk na hoëfrekwensie blus is hoër as dié van gewone blus, en die hardheid is ook maklik om te verminder na tempering. Die volgende redigeerder stel drie algemeen gebruikte temperingmetodes hier bekend:

1. Tempering in die oond:

Oondtempering is die mees algemene metode van temperering, en dit is geskik vir verskillende groottes werkstukke. Dit word gewoonlik in ‘n put-oond met ‘n waaier getemper. Die tempereringstemperatuur moet bepaal word volgens die materiaal van die werkstuk, die hardheid na blus en die vereiste hardheid. Oor die algemeen is die tempertemperatuur van legeringstaal hoër as dié van koolstofstaal; die hardheid na blus is laer, en die tempertemperatuur moet toepaslik verlaag word.

2. Self-tempering:

Die sogenaamde selftempering is om die afkoeltyd van induksieblus van hoëfrekwensie-blustoerusting te beheer, sodat die oppervlak van die werkstuk geblus word, maar nie koud deur nie. Die oorblywende hitte in die blussone word vinnig na die gebluste oppervlak van die werkstuk oorgedra en bereik ‘n sekere temperatuur om die oppervlakgebluste laag Getemper te maak. Die verandering in oppervlaktemperatuur van induksie verharde werkstukke tydens selftempering. Self-tempering is geskik vir gelyktydige verhitting en blus van werkstukke met eenvoudige vorms.

3. Induksietempering:

Induksietempering Na induksieverharding van lang skagte en moue word induksietempering soms gebruik. Induksietempering word gewoonlik met induksieverharding gekoppel om ‘n induksieverhitting-hittebehandelingspyplyn te vorm. Nadat die werkstuk deur die blus-induktor verhit is en deur die watersproeiring afgekoel is, word dit voortdurend verhit deur die tempering-induktor vir tempering.

In vergelyking met die tempering in die oond, het die induksietempering ‘n korter verhittingstyd en ‘n vinniger verhittingspoed. Die resultaat is ‘n mikrostruktuur met ‘n groot divergensie. Die slytweerstand en slagtaaiheid na tempering is beter as dié van die tempering in die oond. Die vuur is hoog.