تجزیه و تحلیل فرآیند کوئنچ تجهیزات کوئنچ حرارتی القایی

هنگامی که عمق لایه سخت شده که فرکانس تجهیزات موجود می تواند به آن برسد برای برآوردن نیازهای پردازش بسیار کم باشد، با روش های زیر می توان عمق بیشتری از لایه سخت شده را بدست آورد:

(1) در حین گرم کردن و خاموش کردن مداوم، سرعت حرکت نسبی سلف و قطعه کار را کاهش دهید یا فاصله بین سلف و قطعه کار را افزایش دهید.

(2) هنگام گرم کردن و خاموش کردن همزمان، توان خروجی تجهیزات را کاهش دهید یا از گرمایش متناوب استفاده کنید. توان خروجی دستگاه را می توان با کاهش یا افزایش Vm تنظیم کرد. گرمایش متناوب معادل پیش گرمایش قطعه بندی شده است. در طول فرآیند گرمایش متناوب، دمای قطعه کار به تدریج به دمای مشخص شده فرآیند افزایش می یابد. مهم نیست که از چه روشی برای گرم کردن قطعه کار استفاده می شود، هدف این است که با افزایش زمان گرمایش و با تکیه بر هدایت گرمای سطح به مرکز، عمق بیشتری از لایه گرمایش به دست آید و عمق بیشتری از سخت شده به دست آید. لایه پس از کوئنچ و خنک شدن.

هنگامی که چندین قسمت از یک قطعه کار وجود دارد که نیاز به کوئنچ و سفت شدن دارند، باید به ترتیب خاصی گرم شوند تا از تلطیف یا ترک خوردن قطعاتی که کوئنچ و سفت شده اند جلوگیری شود.

به عنوان مثال: (1) شفت پلکانی باید ابتدا قسمت قطر کوچک را خاموش کند و سپس قسمت قطر بزرگ را خاموش کند.

(2) شفت چرخ دنده باید ابتدا قسمت دنده را خاموش کند و سپس قسمت شفت را خاموش کند.

(3) چرخ دنده های چند متصل ابتدا باید چرخ دنده های با قطر کوچک را خاموش کنند و سپس چرخ دنده های با قطر بزرگ را خاموش کنند.

(4) دنده های داخلی و خارجی باید ابتدا دندان های داخلی را خاموش کنند و سپس دندان های خارجی را خاموش کنند.