Wat is die vereistes vir staal om induksieverwarmingsoond te blus?

Die staal om in te blus induksie verwarming oond het oor die algemeen die volgende vereistes:

1) Die koolstofinhoud van staal word bepaal deur die werksomstandighede van die onderdele, en w (C) kan 0.15% tot 1.2% wees, wat die belangrikste vereiste is.

2) Die staal moet die neiging hê dat austenietkorrels nie maklik groei nie, en die intrinsiek fynkorrelige staal moet gekies word.

3) Die staal moet so fyn en verspreide primitiewe struktuur as moontlik hê. Bogenoemde, 2) en 3) twee toestande stel die staal in staat om tydens die verhitting fyn austenietkorrels en ‘n hoër graangroeitemperatuur te verkry. Dit is veral belangrik tydens induksieverhitting, omdat induksieverhitting hoër is as die verwarmingstemperatuur in die oond. , Dit is moeiliker om die temperatuurspesifikasie akkuraat te beheer. Op die oomblik is die generaal induksie verwarming oond blus staal, word die korrelgrootte van 5 tot 8 beheer.

Induksie verwarmingsoondblus het vereistes vir die voorlopige hittebehandeling van staal. As die voorlopige hittebehandeling vir dieselfde staalmateriaal geblus en getemper word, aangesien sorbiet ‘n baie fyn struktuur is, is die austeniet -transformasie die vinnigste en is die vereiste verhittingstemperatuur die laagste, wat lei tot die verkrygingshardheid Die hoogste, die vlakste diepte geharde laag verkry kan word. As die voorlopige hittebehandeling besig is om te normaliseer, vereis die omskakeling van fyn vlokkie perliet in austeniet ‘n hoër temperatuur; As die oorspronklike struktuur growwe vlokkieperliet en grootmaatferriet is (‘n hypoeutektoïede staal -gloeitoestand), is ‘n hoër verhittingstemperatuur nodig. Vanweë die kort verwarmingstyd sal daar egter steeds onopgeloste ferriet in die gebluste struktuur wees. By die blus in ‘n induksie -verwarmingsoond speel die verhardbaarheid van die staal steeds ‘n rol. Op dieselfde manier, as die verwarmingslaag diep is, hoe fyner die struktuur, hoe erger die verhardbaarheid en die legeringselemente in die staal, soos Mn (mangaan), Cr (chroom), Ni (nikkel), Mo (molibdeen), ens het ‘n sekere invloed op die verhardbaarheid van staal.

4) Geselekteerde koolstofinhoud. By sommige belangrike onderdele, soos krukasse, nokasse, ens., Word bykomende vereistes vir die geselekteerde koolstofinhoud dikwels gestel by die keuse van staalgrade. 0.08% (soos 0.42% tot 0.50%) word verminder tot die 0.05% -bereik (soos 0.42% tot 0.47%), wat die impak van koolstofinhoudskommelinge op krake of laagdiepteveranderinge kan verminder. Die skrywer het 45 staal uit verskillende bronne ontleed om te blus in die krukas -nek -induksie -verwarmingsoond, en gevind dat die laagdiepte onder dieselfde prosesspesifikasie baie anders is. Die rede hiervoor hou verband met die Mn van die materiaal en die inhoud van Cr en Ni in die onsuiwerhede. . Boonop is die inhoud van Cr en Ni onder die onreinheidselemente van vreemde staal dikwels hoër as dié van huishoudelike staal. Daarom is die blusresultate dikwels anders. Daar moet aandag aan hierdie punt gegee word.

5) Vereistes vir diekarburering van koudgetrek staal. Wanneer koudgetrek staal gebruik word om te blus in ‘n induksie verwarming oond, is daar vereistes vir die totale ontkuurdiepte op die oppervlak. Oor die algemeen moet die totale ontkuurdiepte aan elke kant minder as 1% van die diameter van die staaf of die dikte van die staalplaat wees. Die hardheid van die maer koolstoflaag is baie laag na blus, so koudgetrek staal moet gemaal word om die maer koolstoflaag te verwyder voordat die blushardheid nagegaan word.